Ayşe Öner Hamile Rehberlik Hizmetleri
İlgili Yazılar
Bir çocuğun hayatında, başında gelebilecek büyük değişimlerden biri kardeşinin olması. Kaç yaşında olursa olsun, o güne kadar bildiği, alıştığı, kendine ait hissettiği hayatı artık eskisi gibi olmayacak. Hayatı bir kardeşle paylaşmak, ileride mutluluk verecek bir deneyim olabilir. Ancak, başlangıçta daha çok bir tehdit olarak algılanması son derece normal. Ebeveynler genelde yeni kardeşin çocuklarının hayatına getireceği olumlu deneyimlere odaklanır ve çocuklarından da mutlu olmalarını bekler. Bu yüzden kardeşe karşı olan her türlü olumsuz duygu ifadesi bir sorun olarak algılanabilir. Oysa kıskançlık, yetersizlik, kaybetme korkusu, endişe, suçluluk gibi pek çok farklı duyguyu yaşayan büyük çocuğunuzun bir sorunu yoktur. Sadece hepimiz gibi yeni bir duruma adapte olmaya çalışmakta ve ortaya çıkan duygularını kontrol etmeyi öğrenmektedir.
Yetişkin penceresinden baktığımızda çocukları anlamak her zaman kolay değil. Birkaç dakikanızı ayırıp, aşağıdaki soruların yanıtlarını düşünün. Çünkü bir yetişkin olarak, hayatına bir kardeş giren çocuğunuzun hislerini anlayabilmeniz için en yakın örnek bu.
Eşiniz size şöyle diyor: ‘Seni o kadar çok seviyorum ki, yeni biriyle evlenmeye karar verdim.’
Nasıl hissederdiniz?
Yeni eş oldukça güzel. Hepberaber dışarı çıktığınızda, insanlar devamlı onun ne kadar tatlı, hoş biri olduğundan bahsediyorlar. Size onun hakkında ne düşündüğünüzü sorduklarında;
İlk tepkiniz ne olurdu?
Son derece kırgın ve öfkelisiniz, ağlıyorsunuz. Eşiniz yanınıza geldiğinde ona şöyle bağırmaya başlıyosunuz: ‘Yeni eşine dayanamıyorum ve onu bu evde istemiyorum. Yalvarırım kurtul şundan!’ Buna karşılık şöyle cevaplar alıyorsunuz:
-Nasıl bu kadar kötü olabiliyorsun? O sana hiç yanlış bir şey yapmadı ki.
-Bence çok şanslısın, onunla sana arkadaşlık etsin diye evlendim.
-Şikayet etmeyi bırak, ikinizi de aynı oranda sevdiğimi biliyorsun.
-Ondan kurtulamayacağımı biliyorsun. Biz artık bir aileyiz.
Nasıl hissederdiniz?
(Sibling Rivalry; Karen Doherty & Georgia Coleridge, 2010.)
Bu sorulara cevabınız kıskançlık, endişe, yetersizlik, suçluluk, üzüntü duygularından bir veya birkaçı ise artık kardeşi olan çocuğunuzun ne yaşadığını daha iyi anlayabilirsiniz. Aslında çocukların ebeveynlerinden en büyük isteği de bu; anlaşılmak ve kabul edilmek. Ortaya çıkan duyguları bir sorun değil, adaptasyon sürecinin doğal bir parçası olarak kabul etmek, çocuklarınızın yeni hayat düzenine alışması için atabileceğiniz ilk ve en önemli adım.
Sevgiler, Burcu Gençer
