Ayşe Öner Hamile Rehberlik Hizmetleri
İlgili Yazılar
Evlat sahibi olmak, içinizde büyüyen bir mucizenin en yakın tanığı olarak, kendinizin ne kadar özel olduğunu hissettirecek en güzel duygu olan annelik sıfatının size verilmesidir. Anne olarak siz seçilmiş özel kişisinizdir. Bu duygular sizi dünyanın en güçlü ve en kutsal insanı yapar. İşte ben, bu hisleri yaklaşık 2.5 senedir kızımla yaşarken, ruhum onunla zenginleşip büyüyorken, hiç beklemediğim bir anda 2. bebek haberini aldım. Bu, aynı aylarca uğraşıp bitirdiğin yapbozun bozulup tekrar sil baştan yapılacak olması gibiydi. Aynı meşakkatli yollar, dönemeçler, bitmek bilmeyen keskin virajlar, bir çığ gibi büyüdü gözümün önünde. Herhalde 2.Bebek sendromu bu olsa gerek dedim içimden:-) Tarifi olmayan, aynı zamanda vicdanınızı sorgulatan yüreğiniz, bir bilinmeyene doğru yol alıyor ve beyninizde yakalayamadığınız, havada uçuşan onlarca sorularla başbaşasınız. Bir kaç gün sonra bu endişeleri, şaşkınlığı ve hezeyanları yaşamanın, aslında 2. bebek düşünmeyen kişiler için ne kadar normal olduğunu anladım. Bu fikre alışmak, çağlayandan kendinizi dingin sulara bırakmak gibi rahatlatıcı ve bir o kadar da çılgın hissettiren bir duygu. Tadını bildiğim o eşsiz lezzetle, tekrar anne oluyorum sevinci birleşince bir melodi sesi yankılandı kulağıma ve tüm benliğimi kapladı esaslıca. Tüm ninniler, her bir notayı eline almış bir müzik oluşturuyorlardı sessizce. O melodi eşliğinde, bir kere daha Hayatın özü, yaşamın anlamı, dünyaya gelme sebebini sorguladığım, duruşumun ve farkındalığımın yeni bir boyut kazanacağımın bilinciyle, bebeğimi selamladım.
Ormanın içinde kaybolduğumu unutup,ormana bir bütün olarak bakmaya başladım. Gördüğüm manzara, doğanın tüm çarpıcı renkleri, sanki bana bürünmüş, bende toplanmış gibiydi. Manzara ben olmuştum ve doğa sanki beni izliyordu. Gece, gözlerimi sıkıca kapattım ve onu, minik varlığı hızla dağılan uyku sisinin arasında beklerken buldum. Yaşadığım duyguları hissettiğini düşünüp, ona gitme, kal minik bebeğim diye seslendim. Beni çağıran gülümseyişi ve bana uzattığı minik elleriyle beliriverdi içimdeki görüntüsü. O an, 2.5 sene önce hissettiğim tanıdık bir çarpıntı geldi yüreğime. Özlemin ta kendisiydi bu, evlat kokusu gülle eşdeğer, dünyada hiç bir duyguyla mukayesesi olmayan. Evet, 2. Kez anne oluyordum, kızıma en güzel mirası ve duyguyu veriyordum, kardeşlik duygusunu. Hayallerimin resmi şimdi oturdu yerine, eksik olan tablo tamamlandı. Gökkuşağının tüm renklerine bürünmüş bir tablo, kızım kardeşinin elini tutmuş birbirlerine gülümserken, arkada biz, beyaz ışığa doğru ilerliyoruz… Hoşgeldin bebeğim, sağlıkla, yeni umutlarla, gelecek güzel yarınlara, hep beraber kucak açmaya. Beni seçtin anne olarak, ruhumu bedenimi, kalbimi…biliyorum ki sen yeni başlayan güne umut ışığı olacaksın ve yüreklere güneş gibi doğacaksın…
Sevgiler,
Bahar Bayar Kızıltaş
